Mt 5, 17-19
I. O czym mówi Bóg?
II. Co Bóg mówi do mnie?
Gdy chrześcijaństwo zaczęło się coraz bardziej rozszerzać w środowiskach judaistycznych i pogańskich, wiele osób zadawało sobie pytanie, czy radykalność i siła Ewangelii nie wyprze dawnych zwyczajów i norm, które dotychczas pomagały wierzyć w Boga. Można by i takie wątpliwości mieć dzisiaj. Przeczytam zatem spokojnie zdanie Jezusa: „Nie przeszedłem znieść, ale wypełnić” – zapewnia Jezus. Uświadamia mi, że prawo Boże ma być dla mnie fundamentem życia, którego nie mogę zmieniać według tylko własnego osądu. Uczy mnie, że istnieją wartości i prawa, które są nienaruszalne, nie zależnie w jakim czasie się żyje.
„Ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się…” – zapewnia mnie Jezus. Najważniejsze zadanie, jakie stawia przede mną Jezus to mocne trzymanie się Słowa Bożego. Różnorakie ideologie, które były i jeszcze powstaną – przeminą. Tym, co na pewno postanie, będzie zawsze niezmienne i ma stać się dla mnie oparciem we wszelkich momentach życia to Słowo Boga. Poproszę w modlitwie o to, bym zawsze czytał i wierzył Słowu, jakie pozostawił Bóg dla mnie.
Ważne są tez ostatnie zdania: „Ktokolwiek zniósłby jedno z tych przykazań…” – Jezus przestrzega mnie przed „rozmiękczaniem, rozwadnianiem” Słowa Bożego, czyli nie próbował zmieniać znaczenia słów Bożych tylko dlatego, ze są wymagające, albo z powodu że coś mi w nich nie odpowiada.
Zapytam się zatem o moją bezwzględną wierność i posłuszeństwo Słowu Bożemu. Czy potrafię je przyjąć je w takiej formie, jak jest napisane?
III. Do czego wzywa mnie Bóg?
W modlitwie poproszę o wierność Słowu Bożemu.
Piotr Koźlak CSsR
Polecana lektura na dzisiaj
Mt 5, 17–19
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. Zaprawdę bowiem, powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni. Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim”
Zachęta dla rodziców
„Nie mamy już siły upominać naszych dzieci i prosić, aby chodziły z nami do kościoła. Nie mamy już siły zachęcać ich do wspólnej wieczornej modlitwy. Każde zaproszenie jest okazją do sprzeczki. Na słowa »modlitwa«, »kościół« czy »Pan Bóg« reagują wręcz alergicznie. Aż boimy się, co będzie, gdy dorosną. Wtedy już nic nie będziemy mogli powiedzieć”. O takich zmartwieniach rodziców można usłyszeć coraz częściej. Najprawdopodobniej ta tendencja będzie się nasilała. W tych słowach widzę ogromną miłość rodziców do Boga, a przede wszystkim miłość do swoich dzieci oraz troskę o ich zbawienie. Widzę również ich bezradność i osamotnienie.
Ktoś mógłby powiedzieć: Jeśli tak jest, to może lepiej sobie odpuścić te komentarze, wysiłki! Pan Jezus, mając przy sobie tłumy ludzi, mówi wprost: Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim. Z pewnością wśród Jego słuchaczy było również wielu rodziców z podobnymi problemami.
Panie Jezu, zawierzam Ci wszystkich rodziców zatroskanych o wiarę i zbawienie swoich dzieci. Proszę, udzielaj im mądrości i cierpliwości, aby swoim przykładem pociągali dzieci do Ciebie! Umocnij rodziców, którzy już się zniechęcili, i udziel im na nowo sił i nadziei!
ks. Eugeniusz Ploch
