Rozważania na niedziele i święta. Tom II Okres zwykły

Kazanie Pana Jezusa w Nazarecie, w którym, cytując proroka Izajasza, mówił o „roku łaski od Pana”, pomijając słowa: „I dzień pomsty naszego Boga”, okazało się katastrofą (por. Łk 4, 16–30). Pytanie o to, „czy nie jest to syn Józefa?”, było tylko wstępem do próby strącenia Go z urwiska. Każdy ksiądz, czytając o podobnych niepowodzeniach Zbawiciela, z pokorą podchodzi do własnych doświadczeń kaznodziejskich. Amerykański kardynał Sean O’Malley wspominał kiedyś o pierwszym kazaniu, jakie wygłosił do więźniów. Przeczytał w podręczniku homiletyki, że trzeba uwzględnić kontekst słuchaczy, więc postanowił mówić o wielkich ucieczkach opisanych w Biblii. Mówił o Danielu w jaskini lwów, o młodzieńcach w piecu oraz o cudownym uwolnieniu z więzienia Piotra i Pawła. Następnej nocy uciekło kilku więźniów. Nie każdy kaznodzieja może się pochwalić takim sukcesem, jakim było nawrócenie Pauliny Jaricot jednym kazaniem w czasie Wielkiego Postu 1816 roku. To jedno jedyne kazanie dało Rozważania na niedziele i święta6 początek Dziełu Rozkrzewiania Wiary i praktyce Żywego Różańca. Współczesny kaznodzieja rzadko też może sobie pozwolić na takie wystąpienie, jakim zasłynął dominikanin Fabian Birkowski podczas pogrzebu Piotra Skargi. Zaczął skromnie: „Pierwej, niż ciało Wielebnego tego Ojca do ziemi włożycie, bracia najmilej- si, za łaską waszą niechaj słów kilka o nim przemówię”. Później mówił przez prawie dwie godziny kazanie, które według relacji świadków zostało wysłuchane z wielką uwagą i zadowoleniem.