Mt 7,7-12
I. O czym mówi Bóg?
Siódmy rozdział Mateuszowej Ewangelii rozpoczyna się od przestrogi, by zbyt pochopnie nie osądzać. Kontynuacją są zachęty, które mają budować w uczniach Jezusa przekonanie, że Bóg , gdy Go w modlitwie wytrwale o coś prosimy, jest zawsze gotowy jest nas wysłuchać i przyjść z pomocą. Podobnie jak to jest w poprawnej relacji rodzinnej np. między ojcem a synem. Gdy syn o coś prosi, dobry ojciec odpowiada dając.
II. Co Bóg mówi do mnie?
Wielce zachęcające są słowa Jezusa, w których namawia, by wytrwale o coś Boga prosić. Zachęta brzmi tym bardziej przekonująco, że Jezus obiecuje, iż żadna prośba nie zostanie odrzucona. „Albowiem każdy kto prosi, otrzymuje”. Czy słuszny może być nasz optymizm? Czy nigdy mi nie zdarzyło się, że wytrwale prosiłem we wspólnej modlitwie, a jednak nie otrzymaliśmy? Jezus zapewnia i prosi by się nie zniechęcać. Wspólna modlitwa w proszeniu Boga ma wielką moc.
„Szukajcie. a znajdziecie” – obiecuje Jezus. Nie precyzuje o jakie i czego szukanie chodzi. Chrześcijanin to człowiek, który jest niespokojnego ducha, zawsze chce czegoś więcej, nigdy nie zadowala się tym, co osiągnął, a zwłaszcza przeciętnością. Pomyśle o sobie, jakim jest człowiekiem i chrześcijaninem. Czy w moim życiu zawodowym, rodzinnym i religijnym jestem poszukujący? Czy pojawiające się wątpliwości są dla mnie momentem zniechęcenia i poszukiwania odpowiedzi?
Jezus daje przykład Boga, przywołuje Jego miłość i dobroć. On jest zawsze gotowy wysłuchać, to z czym się do Niego zwracam. Zastanowię się, czy proszę Boga częściej o coś dla siebie czy dla innych? Czy moja modlitwa jest na pewno prośbą o dobre rzeczy?
Ostatnie zdanie Jezusa przypomina najbardziej ogólnoludzką zasadę: co chcielibyście, by wam ludzie czynili, i wy im czyńcie. Czy często wczuwam się w sytuację innych ludzi, gdy uczynię coś niedobrego?
III. Do czego Bóg mnie wzywa?
Podziękuję za ludzi, którzy czynią wobec mnie dobro.