J 5, 31–47
I. O czym mówi Bóg?
II. Co Bóg mówi do mnie?
„Dzieła, które czynię, świadczą o Mnie, że Ojciec Mnie posłał”. Jezus najpierw odwołuje się do słów Jana Chrzciciela, a następnie używa mocniejszego argumentu: Jego własne konkretne czyny, cuda, uzdrowienia. Żydzi wielokrotnie wręcz żądali od Niego, by uczynił jakiś cud, a wówczas Mu uwierzą. Te jawne cuda jednak odrzucają, kwestionując wszystko, co Jezus do tej pory uczynił. Nieprzyjęcie Jego czynów prowadzi do odrzucenia Jezusa i w konsekwencji zamknięcia się na Boga. Niewiara to zamknięcie się na słowo Boga objawione w osobie Syna.
Ważnym argumentem Jezusa w rozmowie z rodakami było powołanie się na Ojca: „On dał o Mnie świadectwo”. Mógł się powołać na Jego głos podczas chrztu w Jordanie: „To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie”.
Jeden z zarzutów Jezusa wobec Żydów brzmi: „Badacie Pisma… a przecież one dają o Mnie świadectwo”. Uczeni znają Pisma, a jednak dotknęła ich jakaś forma ślepoty duchowej, która nie pozwala im dostrzec i przyjąć Mesjasza w Jezusie. Chyba za bardzo byli przywiązani do Prawa, a zapomnieli o Duchu. Można być wykształconym i oczytanym człowiekiem z tytułami naukowymi, a nie potrafić odczytywać sensu wydarzeń i umieć tylko krytykować innych. Pomyślę, czym dla mnie są słowa Pisma Świętego. Czy są dla mnie źródłem i potwierdzeniem najważniejszych prawd i wartości w moim życiu?
„Waszym oskarżycielem jest Mojżesz”. To musiało Żydów zaboleć. Okazuje się, że fałszywie powoływali się na swojego wielkiego patriarchę, ponieważ nie wypełniają tego, co Mojżesz im nakazał. Są zatem podwójnie nieuczciwi. Za- stanowię się, czy nie używam argumentów w stylu: „Jestem ochrzczony, więc będę zbawiony”, albo „Chodzę regularnie do kościoła, więc na pewno jestem dobrym człowiekiem”?
III. Do czego wzywa mnie Bóg?
W dyskusjach na tematy religijne i nie tylko postaram się mieć umysł otwarty na argumenty innych.
Piotr Koźlak CSsR
J 5, 31–47
Jezus powiedział do Żydów: „Gdybym Ja wydawał świadectwo o sobie samym, sąd mój nie byłby prawdziwy. Jest przecież ktoś inny, kto wydaje sąd o Mnie; a wiem, że sąd, który o Mnie wydaje, jest prawdziwy. Wysłaliście poselstwo do Jana i on dał świadectwo prawdzie. Ja nie zważam na świadectwo człowieka, ale mówię to, abyście byli zbawieni. On był lampą, co płonie i świeci, wy zaś chcieliście radować się krótki czas jego światłem. Ja mam świadectwo większe od Janowego. Są to dzieła, które Ojciec dał Mi do wykonania; dzieła, które czynię, świadczą o Mnie, że Ojciec Mnie posłał. Ojciec, który Mnie posłał, On dał o Mnie świadectwo. Nigdy nie słyszeliście ani Jego głosu, ani nie widzieliście Jego oblicza; nie macie także słowa Jego, trwającego w was, bo wyście nie uwierzyli w Tego, którego On posłał. Badacie Pisma, ponieważ sądzicie, że w nich zawarte jest życie wieczne: to one właśnie dają o Mnie świadectwo. A przecież nie chcecie przyjść do Mnie, aby mieć życie. Nie odbieram chwały od ludzi, ale wiem o was, że nie macie w sobie miłości Boga. Przyszedłem w imieniu Ojca mego, a nie przyjęliście Mnie. Gdyby jednak przybył kto inny we własnym imieniu, to byście go przyjęli. Jak możecie uwierzyć, skoro od siebie wzajemnie odbieracie chwałę, a nie szukacie chwały, która pochodzi od samego Boga? Nie mniemajcie jednak, że to Ja was oskarżę przed Ojcem. Waszym oskarżycielem jest Mojżesz, w którym wy pokładacie nadzieję. Gdybyście jednak uwierzyli Mojżeszowi, to byście i Mnie uwierzyli. O Mnie bowiem on pisał. Jeżeli jednak jego pismom nie wierzycie, jakże moim słowom będziecie wierzyli?”.
Jak cię widzą, tak cię piszą!
Stare przysłowia niosą nieraz pewne przesłanie i mądrość. Niektórzy przypisują im wielką rolę i starają się według nich postępować. Jednym z takich mądrych porzekadeł jest: Jak cię widzą, tak cię piszą! Jakie przesłanie niesie ono ze sobą? Zdaje się, że jest wezwaniem do dobrego i pięknego życia. Żyję w konkretnym środowisku, wśród ludzi; podejmuję jakieś zadania i prace; ludzie widzą mnie, widzą moje życie, i czasem są zbudowani moją postawą, a czasem się nią gorszą. Jak mnie widzą, tak mnie piszą, czyli tak o mnie myślą i mówią, tak mnie oceniają: dobrze albo źle.
Oczywiście, mogę powiedzieć: Nie obchodzi mnie, co mówią i myślą o mnie inni. Nie zmienia to jednak faktu, że jak mnie widzą, tak mnie piszą. Czasem się dziwię, że codziennie mijamy się z sąsiadem na klatce schodowej, a nie zamienimy nawet słowa. Dziwię się, że potrzebujący, którego znam, nie prosi mnie o pomoc. Czy moje zachowanie kiedyś go odstraszyło? Przecież dawno się już zmieniłem! Ale tamto wrażenie mogło pozostać. Stare porzekadła, nawet te zapomniane, zawierają pewną mądrość.
Żydzi prześladowali Jezusa, chcieli Go pochwycić na słowie, zadawali Mu podchwytliwe pytania, a On ze spokojem mówił: Dzieła, które czynię, świadczą o Mnie.
Panie Jezu, dziękuję Ci za dobrych ludzi wokół mnie. To ich piękne życie przekonuje mnie o ich dobru, dzięki temu mam do nich zaufanie oraz odwagę, by poprosić o pomoc. Udzielaj mi łaski dobrego życia, abym i ja był dla innych umocnieniem i dobrym świadectwem. Umocnij, Panie, moją wiarę, aby moje życie było czytelne dla innych.
ks. Eugeniusz Ploch
