Mk 14, 22-25
I. O czym mówi Bóg?
Historia Męki Pańskiej stanowi punkt kulminacyjny markowej Ewangelii. Poprzedzona jest bardzo krótkim opisem ustanowienia Eucharystii. Marek rozpoczyna czternasty rozdział sceną namaszczenia w Betanii. Niewiasta, której imienia nie podaje, wylewa na głowę Jezusa kosztowny olejek nardowy. Po niej następuje relacja innego posiłku – Ostatniej Wieczerzy. Jezus najpierw z uczniami wspomina wielkie dzieła Boże, a rytowi łamania chleba i picia ze wspólnego kielicha nadaje nowy sens. Śmierć na krzyżu za swych uczniów stanie się najwyższym aktem Jego miłości. Ma ona nie tylko moc odkupieńczą, ale staje się także początkiem nowego Przymierza.
II. Co Bóg mówi do mnie?
„W pierwszy dzień Przaśników, kiedy ofiarowywano Paschę”. Święto Prześników nazywane było Świętem Wiosny lub Macy, albo Wolności. Było to najważniejsze i najstarsze święto żydowskie cyklu rocznego obchodzone na pamiątkę wyzwolenia Izraelitów z niewoli egipskiej. Jezus spotyka się z apostołami w wyjątkowy dzień i wybiera szczególny moment. Gdy Żydzi przestrzegając wszelkich przepisów Prawa przeżywali Paschę w domach z najbliższą rodziną, Jezus spotyka się ze swoimi najbliższymi, by rozpocząć nowy etap w historii ludzkości.
Gdy rodziny żydowskie łamali się chlebem i wypijali cztery symboliczne kielichy wina, Jezus w Wieczerniku „gdy jedli wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał i dał uczniom”. Jednak nie wypowiada tradycyjnych słów, które mówił ojciec każdej rodziny podnosząc półmisek z przaśnymi chlebami, ale wypowiada po raz pierwszy słowa, które staną się słowami konsekracji podczas każdej Eucharystii: „Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje”. Utożsamia swe ciało z połamanym chlebem.
„Wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, i pili z niego wszyscy. I rzekł: To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana”. Wino Jezus nazywa swoją krwią – krwią przymierza. Tym samym nawiązuje do waznej tradycji żydowskiej, w której krew była symbolem człowieka, który za innych poświęca swe życie. Krew symbolizuje poświęcająca się miłość. Śmierć Jezusa za wielu winna łączyć ludzi w jedną wspólnotę. Gdy w każdą niedzielę przyjmujemy Ciało Chrystusa doświadczamy obecności ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Pana w Jego Kościele. Uczestniczymy w Jego miłości przez którą poświęcił swe życie za nas. Uczta Eucharystyczna nieustannie nam przypomina, że fundamentem Kościoła jest Jezus, Najwyższy i Wieczny Kapłan.
III. Do czego Bóg mnie wzywa?
Uczestnicząc we Mszy świętej, uważnie będę słuchał słów przeistoczenia, wyobrażając sobie wszystkie wydarzenia podczas Ostatniej Wieczerzy.
Piotr Koźlak CSsR