Łk 1,5-25
I. O czym mówi Bóg?
Historia życia Zachariasza i Elżbiety jest niezwykła. Oboje żyli sprawiedliwie, jednak nie doczekali się potomstwa z powodu niepłodności Elżbiety. Zestarzeli się i już stracili nadzieję, bo wydawało im się – po ludzku zresztą bardzo słusznie – że widocznie takie były plany Boże wobec nich. Mimo takich trudności trwali wiernie przy Bogu. Gdy Gabriel przekazał Zachariaszowi wiadomość, że jednak doczekają się potomstwa – on nie mógł uwierzyć. Czyżby będą wierny Bogu przez całe życie, pod jego koniec zwątpił w moc Najwyższego?
II. Co Bóg mówi do mnie?
„Postępowali nienagannie według przykazań i przepisów prawa”. Postawa Zachariasza i Elżbiety pokazuje, że także w życiu ludzi prawych i dobrych, nie brakuje bolesnych doświadczeń – w ich przypadku brak dzieci. Bóg dopuszcza trudne wydarzenia również w życiu ludzi, którzy chcą Mu służyć. Jeśli wierzę w Boga to muszę być przygotowany na niespodziewane, także bolesne sytuacje. Wiara nie strzeże przed trudnościami, ale dzięki wierze mogę pokonywać przeciwności losu.
Zachariasz z Elżbietą wytrwale prosili Boga i On i wysłuchał. „Twoja prośba została wysłuchana”. Działo się to być może zbyt późno, ale Bóg zawsze wysłuchuje naszych próśb. Nie zawsze spełnia nasze prośby, jak my to sobie wyobrażamy. Zapytam się, czy wierzę w to, że Bóg zawsze spełnia swoje obietnice wobec mnie?
„Po czym to poznam?” – dopytuje Zachariasz. Ma wątpliwości – raczej słuszne – jak jego żona, w podeszłym wieku może urodzić syna? Gdy Maryja pytała Gabriela: „Jakże się to stanie?” – dostała odpowiedź. W przypadku Zachariasza anioł jakby nie dopuszcza jego wątpliwości i oznajmia, że będzie niemy, ponieważ, „nie uwierzyłeś moim słowom”. Pomyślę nad tym trudnym i zagadkowym fragmentem.
Przypatrzę się postawie Elżbiety. Jest dla mnie wzorem modlitwy dziękczynienia za dary, którymi Bóg mnie niespodziewanie i niezasłużenie obdarza. Bóg patrzy na mnie łaskawie, z dobrocią, miłością.
III. Do czego mnie Bóg wzywa?
Abym zawsze z ufnością zanosił prośby do Boga. Bóg chce, abyśmy Go prosili: „Proście, a otrzymacie”. Obym nigdy nie zwątpił, że będę przez Boga niewysłuchany.