Lectio Divina

5 maja VI niedziela wielkanocna

J 15, 9-17

I. O czym mówi Bóg?

Autor czwartej Ewangelii często podkreśla miłość Boga do człowieka i odpowiedź ludzi na tę miłość, czyli miłość wzajemną we wspólnocie. Życie uczniów we wzajemnej miłości i wypełnianie przykazań, jakie pozostawił Jezus jest drogą prowadzącą do domu Ojca. Szczytem miłości do siebie nawzajem jest – na wzór Jezusa – oddanie za siebie życia. Miłość do siebie nawzajem jest również przyjaźnią. Jezus zaprasza do stania się Jego przyjacielem.

II. Co Bóg mówi do mnie?

„Trwajcie w miłości mojej”. Wcześniej Jezus mówił do uczniów: „Trwajcie we Mnie”, a teraz dookreśla, co to znaczy trwać w Nim: to znaczy być ogarniętym Jego miłością; żyć w klimacie pełnego i czystego ofiarowania, które jest życiem samej Trójcy Świętej. Zastanowię się, jak wielką prawdę powierza mi Jezus. Mówi o swojej więzi miłości z Ojcem i mnie do niej zaprasza. Czy zdaję sobie z sprawę, jak wielkim zaufaniem obdarza mnie Jezus?

Wierzyć w Jezusa i trwać w Jego miłości jest konkretnym zadaniem, które wyraża się wypełnianiu przykazań. „Wiara nie oznacza jedynie przyjęcia określonego zbioru prawd dotyczących tajemnic Boga, człowieka, życia i śmierci. Polega na głębokiej, osobistej relacji z Chrystusem opartej na miłości Tego, który nas pierwszy umiłował” (Benedykt XVI). Jak oceniam moją więź z Bogiem? Kim dla mnie jest? Czy chętnie z przebywam i rozmawiam?

„Miłujcie się wzajemnie, tak jak Ja was umiłowałem”. Największym przykazaniem jest miłość wzajemna na wzór Chrystusa. Swoją miłość do nas najbardziej okazał oddając za mnie życie. To gest najwyższej przyjaźni. Okazał się dla mnie prawdziwym Przyjacielem. Zapytam się o moją przyjaźń do Jezusa. Czy moje życie, codzienne wybory są potwierdzeniem, że Jezus jest dla mnie ważny?

Jezus zaprasza do przyjaźni ze sobą i uczy przyjaźni z innymi. Na przykładzie relacji z apostołami pokazuje mi, jak winna być budowana autentyczna więź przyjacielska. Przyjaźń winna być bezinteresowna, ale w przyjaźni powinniśmy od siebie wymagać, chcieć być lepszymi dla przyjaciela.

III. Do czego Bóg mnie wzywa?

Podziękuję przyjaciołom za ich przyjaźń.

Piotr Koźlak CSsR

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *