Łk 4,14-22a
I. O czym mówi Bóg?
Jezus wraca do Nazaretu po czterdziestodniowym poście. Wraca do tego miejsca, gdzie archanioł Gabriel przyniósł – przez wyrażoną zgodę Maryi – pierwszą zapowiedź zbawienia. Pojawia się w synagodze, by przedstawić wizję swojego posłannictwa. Nie jest już tym spokojnym człowiekiem, jakiego być może pamiętają mieszkańcy Nazaretu. Jest dorosłym mężczyzną, ma świadomość, kim jest i wie, jakie ma zadanie wyznaczone przez Ojca. Mówi i działa z wewnętrzną mocą i przekonaniem, który budzi respekt. Jednak nie wszyscy słuchacze są przekonani do Jezusa, i słów które z odwagą wypowiada. Będzie to jedna z wielu sytuacji, gdy będzie podważana Jego misja i będą poddane w wątpliwość Jego słowa.
II. Co Bóg mówi do mnie?
Jezus „powrócił do Galilei mocą Ducha”. Coraz większa rzesza ludzi nie tylko Go słucha, ale jest „wysławiany przez wszystkich”. Czas przeżyty na pustyni przynosi owoce: wraca do miejsc, gdzie się wychował i dorastał, ale już odmieniony. Jest wewnętrznie mocny Duchem. Ta moc będzie Mu potrzebna, ponieważ nie zawsze Jego słowa będą napotykać na pozytywny oddźwięk. Czy mój sposób życia jest podobny do Jezusowego, to znaczy, że przed ważnymi decyzjami lub wydarzeniami potrafię nie tyle oddalić się na miejsce pustynne – choć, gdyby to było możliwe, to warto tak uczynić – ale czy znajduję chwilę dłuższej osobistej rozmowy z Ojcem, by rozeznać prawidłowo, jak mam postąpić w jakiejś sytuacji.
„W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać. Podano Mu księgę proroka Izajasza”. Jezus miał zwyczaj uczęszczania do świątyni. Przebywanie w Domu Ojca i czytanie ksiąg natchnionych należało do stylu Jego życia. Pomyślę o moim uczęszczaniu do Kościoła, czy tylko w niedzielę i uroczystości? Czy stać mnie na udział we Mszy świętej w tygodniu lub okolicznościowych nabożeństwach, majowych, czerwcowych, różańcowych?
„Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie”. Prorok Izajasz mówi o trzech grupach osób, które w sposób szczególny są pod ochroną Boga: ubodzy – ludzie uzależnieni do innych, sta bardziej są otwarci na Boga i Jemu ufają. Więźniowie i uciśnieni symbolizują wszystkich zniewolonych przez zło i grzech. A niewidomi to ludzie, którzy są otwarci na prawdy objawiane przez Jezusa.
Jezus wie, kim jest i mówi o sobie, że mam w sobie Ducha Bożego, by wyzwalać ludzi z wszelkich zniewoleń ducha i ciała. Czynił to wówczas wobec trzech lat swojej działalności, ale pragnie to czynić także dzisiaj i również wobec mnie. Zastanowię się nad moimi zniewoleniami, z czym nie mogę sobie poradzić? Pomyślę o moim zaślepieniu na niektórych ludzi czy wydarzenia.
III. Do czego mnie Bóg wzywa?
Księga proroka Izajasza nie należy do najkrótszych ksiąg Starego Testamentu. Postanowię jednak przeczytać kilka dowolnych jej rozdziałów.
Piotr Koźlak CSsR