J 10, 11-16
I. O czym mówi Bóg?
Izrael był społecznością od wieków związaną z pasterstwem, stąd temat i przykłady związane z pasterzem, owcami był zawsze dla nich aktualny i wyrazisty: szybko mogli sobie przetransponować to, co mówił Jezus. Dziesiąty rozdział Janowej Ewangelii to charakterystyka Dobra Pasterza. Jezus mówi o sobie, kim jest i jak zachowuje się wobec owiec Mu powierzonych. Można zauważyć mocny rys chrystologiczny w tym, co Jezus mówi. Jezus jako Pasterz gromadzi wokół siebie nowy lud Boży i strzeże go przed fałszywymi przewodnikami. Jego miłość jest tak wielka, ze gotowy jest oddać życie za swoje owce. A wierni w symbolu owiec winni być zapatrzeni w swego Pasterza i z Nim tworzyć jedność.
II. Co Bóg mówi do mnie?
„Ja jestem dobrym pasterzem”. Jezus mówi o sobie, że jest „pięknym, właściwym, trafnym” (greckie określenia) pasterzem. Jest pasterzem urzeczywistniającym istotę pasterzowania, o której mówi psalm 23: „niczego mi braknie, prowadzi mnie przez wody, orzeźwia moja duszę, pokazuje prawdziwe drogi, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną…
„Dobry pasterz daje swoje życie za owce. Najemnik zaś, i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka”. Autentyczny przewodnik ludzi nie tylko chroni wiernych przed niebezpieczeństwami, ale nie cofa się nawet przed oddaniem życia za osoby mu powierzone. Natomiast słudzy, którzy najęli się do pilnowania, w razie niebezpieczeństw uciekają, troszczą się tylko o siebie. Jezus tym zadaniem nie tylko zapowiada swoją śmierć, ale i tłumaczy jej sens. Jego męka i śmierć na krzyżu nie jest tylko pokutą za nasze grzechy, lecz gestem miłości wobec każdego człowieka. Oddaje życie, by ochronić owce przed wilkami, czyli zagrożeniami, jakie czekają na wierzących.
„Znam moje owce i moje mnie znają”. Kapłani, którzy są odpowiedzialni za ludzi znają ich, ponieważ są blisko swych wiernych. Idą razem z nimi we wspólnej pielgrzymce wiary. Dobry pasterz na wzór Jezusa „niekiedy stanie z przodu, aby wskazać drogę i podtrzymać nadzieję. Innym razem zaś stanie pośród wszystkich ze swoim miłosierdziem, a w pewnych okolicznościach powinien iść za ludem, by pomóc tym, którzy zostali z tyłu” (papież Franciszek).
„Mam także inne owce, które nie są z tej zagrody, i muszę je przyprowadzić, i będą słuchać mego głosu”. Pragnieniem Jezusa jest zgromadzenie wokół siebie jak największej liczby wiernych. Ma świadomość, że jedność Kościoła może być zagrożona, i potrzeba wysiłku, by „wszyscy stanowili jedno”.
III. Do czego Bóg mnie wzywa?
Pomodlę się za biskupów, by byli autentycznymi, dobrymi pasterzami dla swoich wiernych.
Piotr Koźlak CSsR