Piotr Koźlak
25 lutego 2023 – Sobota po Popielcu
Łk 5, 27-32
I. O czym mówi Bóg?
Drugie powołanie Apostoła w opisie św. Łukasza. Dwa rozdziały wcześniej Jezus patrzy na Szymona, którego nazwie Piotrem. Teraz spojrzał na Lewiego, który pracował jako celnik. Obaj mężczyźni zostawiają swoje dotychczasowe obowiązki i dołączają do Jezusa. W przypadku Lewiego ważne jest zgorszenie faryzeuszów i uczonych w Piśmie: jak Jezus mógł wybrać kogoś tak znienawidzonego przez swoich rodaków.
II. Co Bóg mówi do mnie?
„Jezus zobaczył celnika imieniem Lewi”. Jakież to musiało być przenikliwe spojrzenie, że mężczyzna „zostawił wszystko i poszedł za Nim”. Jezus patrzy na każdego człowieka w wyjątkowy sposób: z miłością i prawdą. Miłość wydobywa z najgłębszych zakamarków serca zaufanie, a prawda pozwala spojrzeć na swoje ograniczenia, słabości i upadki z wiarą, że podążając za Jezusem, podoła się wszelkim trudnościom. „Współczesnemu człowiekowi wydaje się, że kwestia miłości nie ma nic wspólnego z prawdą. A miłość potrzebuje prawdy. Światło miłości, właściwe wierze, może rozjaśnić pytania o prawdę, zadawane przez nasze czasy” (papież Franciszek).
Lewi na spojrzenie Jezusa odpowiada w radykalny sposób: „zostawił wszystko i poszedł za Nim”.
Faryzeusze zarzucają Jezusowi i Jego uczniom, że bratają się z grzesznikami. Mieli oni zupełnie inną koncepcję Mesjasza. Miał być kimś, kto uwolni Izraela od rzymskiej dominacji w sensie politycznym, a w dziedzinie religijności doceni przede wszystkim tych, którzy skrupulatnie przestrzegają Prawa i najdrobniejszych przepisów świątynnych. Jezus jednak przyszedł na ziemię, by „szukać i ocalić, to co zginęło”, dlatego idzie do ludzi, którzy się pogubili i potrzebują nawrócenia, i chcą się nawracać. Pomyślę o sobie: czy chcę się nawracać? Czy widzę swoje grzechy i mam determinację, by z nimi walczyć?
„Nie potrzebują lekarza zdrowi…” Lewi został powołany na Apostoła, co nie znaczy, że nie musi się nawracać. Być powołanym przez Jezusa to ciągle na nowo odczytywać swoje życie i czynić wysiłek poprawy. Ci, którzy opowiadają na Jego wezwanie, muszą się liczyć z tym, że ich życie ulegnie całkowitej zmianie.
III. Do czego wzywa mnie Bóg?
Pomyślę o swoim powołaniu: kim jestem, do czego zostałem wezwany? Poproszę o ciągłe nawracanie się w swoim życiu.
Piotr Koźlak CSsR
Łk 5, 27-32
Zaproszenie dla grzeszników!
Szukając stolika w restauracji czy kawiarni, można się natknąć na kartkę z napisem „Rezerwacja”. No cóż, trzeba się rozglądnąć i podejść do innego stolika, który nie jest zajęty. Prawdopodobnie do tego zarezerwowanego został już ktoś zaproszony. Ktoś, ale na pewno nie ja. Przecież wiedziałbym o tym.
Bardzo miło jest zostać zaproszonym do restauracji czy kawiarni, usłyszeć: „Zapraszam cię na kawę do Pożegnania z Afryką”. Raduje serce również zaproszenie do współpracy w jakimś dziele. Niezależnie od tego, czy jest to sprawa na wielką skalę, czy pomoc przy przestawianiu mebli w domu.
Zdarza się, że czasem ktoś nie chce przyjąć zaproszenia. Tłumaczy, że inni są bardziej godni i zasłużeni. Próbuje jakoś umniejszyć siebie. Dlaczego? Po co? Zaproszenie jest przecież dowodem szacunku, zaufania, docenienia moich umiejętności.
Jezus zobaczył celnika imieniem Lewi, siedzącego w komorze celnej. Rzekł do niego: „Pójdź za Mną”. On zostawił wszystko, wstał i poszedł za Nim. A potem Jezus poszedł do domu Lewiego. Przyszli też na to spotkanie inni celnicy. A faryzeusze i uczeni w Piśmie dziwili się, że Jezus odwiedził dom grzesznika. Z celnikami i grzesznikami przy jednym stole…
Jezus zaprosił grzesznika! A ten zaprosił Jezusa! Tak! Jezus zaprosił grzesznika!
Panie Jezu, nie wszystkim podoba się Twoje postępowanie. Dziękuję Ci, że zaprosiłeś Lewiego. Dziękuję, że zaprosiłeś też mnie. Wiem, że dla Ciebie jestem kimś ważnym, dla Ciebie jestem KIMŚ! Dziękuję Ci za to!
ks. Eugeniusz Ploch
