Piotr Koźlak
23 lutego 2023 – Czwartek po Popielcu
Łk 9, 22-25
I. O czym mówi Bóg?
W drugim dniu Wielkiego Postu Ewangelia wyjaśnia, że powołanie i zadanie, jakie ma przed sobą Boży Syn, prowadzi przez cierpienie i odrzucenie. Jego życie ukierunkowane jest ku Zmartwychwstaniu, ale poprzedzi je męka i śmierć. Kto chce być uczniem Jezusa, musi być przygotowany na taki sam los jak jego Mistrz i Nauczyciel.
II. Co Bóg mówi do mnie?
Jezus ma świadomość, że dzieło odkupienia wymaga cierpienia; jedną z jego form jest odrzucenie przez rodaków. „Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony…” Chociaż głosi prawdę, miłość, przebaczenie, radykalne mówienie o najważniejszych wartościach zawsze spotka się z niezrozumieniem lub odrzuceniem.
Każdy człowiek chce być rozumiany, akceptowany. Zastanowię się, co to znaczy być odrzuconym. Czy doświadczyłem niezrozumienia, odrzucenia z powodu przyznania się do wiary? Czy nie odrzucam innych z błahych lub niewłaściwych powodów?
Jezusa odrzucili uczeni w Piśmie i faryzeusze. Nie chcieli Go słuchać, bo nie podobały im się Jego słowa. To było dwadzieścia wieków temu. A dzisiaj? Czy przyjmuję wszystkie słowa Jezusa, czy czasami nie zgadzam się z tym, co mówi?
Bycie chrześcijaninem oznacza radykalne życie, ciągłe pokonywanie w sobie grzechu i słabości. By zachować i rozwijać największe wartości, potrzebny jest wysiłek. Jezus jasno mówi: „Kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie”. Pomyślę o swoim życiu, co jest w nim dla mnie najtrudniejsze. Czym jest krzyż, z którym muszę się zmagać?
„Kiedy klęczę u stóp Ukrzyżowanego, jestem gotowy na wszystko. Ale kiedy Pan ześle na mnie krzyż, wówczas jestem bezradny…” (św. Klemens Hofbauer). Najważniejsze to nie skupiać się na swoim wysiłku, bólu czy cierpieniu, ale patrzeć na Jezusa i w Nim szukać umocnienia.
Bycie uczniem Jezusa, naśladowanie Go nie jest tylko wysiłkiem, ale przede wszystkim drogą pięknego i wartościowego życia. Jezus zapewnia, że „kto straci życie z mego powodu, ten je zachowa”. Podziękuję Mu za tę obietnicę.
III. Do czego wzywa mnie Bóg?
Zawierzę Jezusowi mój codzienny krzyż. Poproszę Go, bym pomógł mi się go nieść z miłością i nadzieją.
Piotr Koźlak CSsR
Łk 9, 22-25
Wszystko dla ciebie
Smutek związany z opuszczeniem jest doświadczeniem trudnym i jednocześnie znanym każdemu. Coraz więcej osób ma przekonanie, że w dzisiejszym świecie nikt już niczego nie robi bezinteresownie, za darmo. Mówi się, że „wszystko jest możliwe”, ale za wszystko trzeba zapłacić. Ale czy naprawdę nic nie jest za darmo? Patrząc na życie powierzchownie, można tak powiedzieć. Kiedy jednak patrzymy sercem i próbujemy uważnie przeanalizować niektóre wydarzenia wokół nas, śmiało zaprzeczymy.
Ofiarna służba chorym w domach, szpitalach i hospicjach; długie nocne trwanie na modlitwie Sióstr od Wieczystej Adoracji; sąsiedzka pomoc; wolontariat młodych ludzi; zaangażowanie w dzieła ewangelizacyjne Kościoła; posługa misyjna w krajach Afryki, Azji czy Ameryki Południowej; proste gesty życzliwych nam osób, które mijamy codziennie: uśmiech pani wychodzącej na spacer z pieskiem, „dzień dobry” dzieci sąsiadów. Czy naprawdę nic za darmo?
A Jezus? Jego życie miało jeden cel: oddać je za innych, za mnie! Sam o sobie powiedział: Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; będzie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie. I to się wydarzyło. Jezus zgodził się na odrzucenie, obelgi i krzyż, umarł i zmartwychwstał. Wszystko dla mnie! A ja czasem Go odrzucam, zostawiam, nie przyznaję się do Niego, mam do Niego żal i pretensje… A On wszystko uczynił dla mnie!
Panie Jezu! Dziękuję Ci za Twoją bezinteresowną miłość do mnie. Umarłeś i zmartwychwstałeś, abym ja mógł żyć na wieki. Dziękuję Ci za bezinteresowną miłość ludzi, którzy są blisko mnie. Otwórz mi oczy, abym ją widział i był wdzięczny. Uczyń też mnie gotowym do kochania innych – za darmo.
ks. Eugeniusz Ploch
