J 20, 19-23
Rok A B C
I. O czym mówi Bóg?
Kolejna „chrystofania”, czyli ukazanie się Chrystusa Zmartwychwstałego związana jest przekazaniem apostołom Ducha Świętego. To tzw. „mała Pięćdziesiątnica” – janowa wersja zesłania Ducha Świętego. W Ewangelii wg św. Jana Jezus po zmartwychwstaniu ukazuje się cztery razy: pierwsza ujrzy Pana Maria, potem dzisiejszy opis, gdy przychodzi do grona, ale nieobecny był Tomasz. Potem ukazuje się Jedenastu, wraz z Tomaszem, a ostatni opis to spotkanie nad jeziorem Genezaret. Apostołowie otrzymują Ducha Świętego, który pierwszym kapłanom ma służyć dla odpuszczaniu grzechów.
II. Co Bóg mówi do mnie?
„Choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus”. Jest wieczór niedzieli Zmartwychwstania. Apostołowie choć słyszeli już o tym, że ich Mistrz powstał z martwych, a dwóch nich, Piotr i Jan oglądali pusty grób, są zalęknieni i woleli zamknąć się w Wieczorniku, ponieważ nie wiedzieli, jak wobec najbliższych uczniów Jezusa zachowają się Żydzi lub Rzymianie.
„Stanął pośrodku i rzekł do nich: „Pokój wam”. Jezus pozdrawia swoich najbliższych jednym z najczęściej występujących w Biblii pojęć: „szalom”. Tłumaczone jest jako pokój, pomyślność, zdrowie, dobro, bezpieczeństwo. To życzenie trwania w pełnej harmonii wewnętrznej, ze sobą samym i innymi ludźmi. Życzyć komuś szalom, to tyle, co życzyć Bożego błogosławieństwa. Czy mogę siebie nazwać człowiekiem wnoszącym pokój, bezpieczeństwo, zrozumienie, bliskość?
Zwrócę uwagę, że gdy Jezus „stanął pośrodku” i pozdrowił apostołów „uradowali się, ujrzawszy Pana”. Obecność Jezusa zawsze przynosi pokój i radość.
„To powiedziawszy pokazał im ręce i bok”. Jezus chce przekonać apostołów, że Ukrzyżowany i Zmartwychwstały to ta sama osoba. Pragnie, by wyzbyli się lęku, byli pewni, że uczynił wszystko tak, jak wcześniej zapowiedział: że będzie męczony, umrze, ale i zmartwychwstanie. Zapewnia ich, że zawsze dotrzymuje słowa, jest wierny wypowiedzianym obietnicom.
„Tchnął na nich i powiedział: „Weźmijcie Ducha Świętego! Komu odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a komu zatrzymacie, są zatrzymane”. Jednym z elementów posłannictwa uczniów w świecie jest władza odpuszczania grzechów. To, co się dzieje za każdym razem w konfesjonale między kapłanem a spowiadającym się ma swój początek w tych słowach Jezusa. Kapłan w imieniu Jezusa odpuszcza grzechy. Pomyślę o mojej spowiedzi. Jak często przystępuję do tego sakramentu, jak go rozumiem, w których sytuacjach najtrudniej mi korzystać z daru miłosierdzia Bożego?
III. Do czego Bóg mnie wzywa?
Postanowię sobie regularnie przystępować do sakramentu pokuty i pojednania.