I. O czym mówi Bóg?
Dzisiejszy fragment to centralna część szóstego rozdziału Ewangelii wg św. Jana. Jezus po cudzie rozmnożenia chleba i ryb kieruje do otaczającego go tłumu mowę eucharystyczną. Jezus wzywa słuchaczy do żywej wiary, która pozwala przeciwstawić się wszelkim wątpliwościom i skierować myśli ku życiu wiecznemu. Wskazuje też na konieczne warunki, jakie muszą być spełnione, by w Niego uwierzyć.
II. Co Bóg mówi do mnie?
Pierwszym warunkiem przyjęcia Jezusa jako Pana jest inicjatywa ze strony Boga. „Nikt nie może przyjść do Mnie, jeśli go nie pociągnie mój Ojciec”. Mój osobisty wybór Jezusa jako Pana i Zbawiciela to dar Ojca. Sami o własnych siłach i nawet z pozytywnymi pragnieniami nic nie osiągniemy. Potrzebujemy siły Bożej do otwarcia się na dar Boga.
Drugim warunkiem jest słuchanie Ojca. Jezus mówi, że tylko ten do Niego może przyjść, kto „od Ojca usłyszał i przyjął naukę”. Słuchać Jezusa oznacza w ostateczności być pouczanym przez samego Ojca, przyjmować to, co Bóg mówi do mnie. Pomyślę o tych dwóch warunkach. Czy spełniam je w moim życiu?
„Kto we Mnie wierzy ma życie wieczne” – zapewnia Jezusa tych, którzy Go słuchali. Co dla mnie znaczy wierzyć w Jezusa? Papież Franciszek mówiąc o ewangelizacji, twierdził, że „wiara to posłuszeństwo Bogu, a polega na tym, by robić to, co Bóg nam każe”. Zachęcał także, by zawierzyć siebie łasce. „Łaska jest ważniejsza niż cała ta biurokracja. Pamiętajmy, by usuwać niepotrzebne przeszkody, bo wiele razy jesteśmy tylko fabryką przeszkód na drodze łaski”.
Pokarmem na drodze do nieba jest „chleb, który z nieba zstępuje”. Jezus mówi o sobie, że jest „chlebem żywym”. Daje nam pewność, że spożywając Jego Ciało pod postacią chleba, nigdy nie umrzemy. Doświadczymy śmierci, ale tylko cielesnej. Śmierć jest tylko bramą. „Życie nasze zmienia się, ale się nie kończy”. Duch będzie żył na wieki z Bogiem.
III. Do czego Bóg mnie wzywa?
Odnowię w sobie prawdę, że Eucharystia, Komunia święta pomaga mi lepiej żyć i jest darem na drogą do nieba.